Woudagemaal

IR. D.F. Woudagemaal

Vanuit de verte vreemd en afgewend
rust het breeduit in het heden
aan 't wiegend zonnewater dat zich
bij een zweem van wind al fronst

Maar als de najaarsregens komen
komt traag zijn sluimerend hart op gang
baant stoom zich gehaast een uitweg
geven geoliede zuigers hun ritme aan
of ze nooit hebben stilgestaan

Dan valt de tirannie van water
weer onder 't gezag van kleuren
waakt slapend het gemaal.

 

Job Degenaar