Een persoonlijk gevoel!

Ik hoor de kinderen in hun slaapkamer. Ze spelen dat ze op vakantie gaan.  Naar de wadden. Hun favoriete vakantiebestemming. De koffers worden zorgvuldig ingepakt, de poppenbaby gaat in de buggy. Ze moeten zich haasten. Snel wordt de bagage gepakt en kruipen de kids op het bed. Pffff, ze zijn net op tijd.  Nog even zwaaien. De veerboot vertrekt. Wadden, we komen er aan!   

Ik denk terug aan mijn kindertijd. Aan de bossen, duinen, stranden, dieren en  bloemen. De “groene mannen” die beschermden de mooie natuur. Wellicht was het mijn kinderlijke naïviteit, maar ik was als kind in de veronderstelling dat voor een ieder helder was hoe belangrijk de natuur was. Goed zorgen en bewust omgaan met de natuur, betekende uiteindelijk het goed doen voor jezelf. Het lag toch iets complexer besefte ik later, hoewel ik graag had willen vasthouden aan mijn oorspronkelijke beeld. Maar dat zou niet realistisch zijn.

Onlangs las ik een helder artikel van Caspar Janssen (Volkskrant) over zijn kindertijd, zijn natuurbeleving en de reden voor het ontstaan van de natuurwet. De bescherming die hard nodig was, natuurherstel mogelijk maakte en er voor zorgde dat er voldoende rekening werd gehouden met de natuurwaarden. Ik las verder dat kinderen tussen 5 en 12 jaar vooral ontvankelijk zijn voor natuurervaringen en in de jeugdjaren het natuurbeeld wordt gevormd. Hier ligt naar mijn mening een duidelijke taak voor ouders en voor het onderwijs. Als ouder ervaar ik echter een toenemende focus op exacte vakken, hogere prestaties, tempo en competitie. Aan natuurbeleving wordt weinig prioriteit gegeven. Het verontrust mij, hoewel ik gelukkig ook steeds meer signalen ontvang van mensen die vinden dat het anders moet.      

Als liefhebber van de wadden lees ik welke gevolgen de nieuwe natuurwet voor dit natuurgebied zou hebben. Voor de Waddenzee heeft dit onder andere tot gevolg dat de bescherming van de rust, ruimte en weidsheid verdwijnt. Ik vraag mij af wat dit in de toekomst betekent voor mijn wadbeleving en die van de vele andere toeristen die het wad jaarlijks bezoeken. Want rust, ruimte en weidsheid……dat is toch precies de reden waarom we naar de wadden gaan? En wat betekent dit voor de waddennatuur, de dieren, de vogels die er leven? De rijkdom van het wad, voor ons werelderfgoed waar we zo zuinig op moeten zijn? Ik heb er geen antwoorden op. In combinatie met de toenemende focus op puur economisch gewin en het verminderend natuurbesef die ik ervaar, zit het mij niet helemaal lekker. Maar dat is een persoonlijk gevoel!