Brings back memories!

In de herfst, dan lag ie in de bus. Een klein boekje met vakantiehuisjes in de natuur. Van mijn moeders werk. Want bij Staatsbosbeheer, daar werkte ze in die tijd ook al.  Als kind vond ik het gebouw “de Boterwaag” in Gorredijk erg indrukwekkend. Een prachtig pand aan de compagnonsvaart en daarin zaten de “groene” mannen. Aardige collega’s van mijn moeder. Sommige droegen knickerbockers met bijpassende, lange sokken. En dat was lachen.  Maar ze waren er voor de bossen, voor de planten en de dieren. Enthousiast, gedreven en met veel liefde voor hun werk. Dat maakte mij blij als kind. De natuur was in goede handen bij hen. De mannen gaven mij rust!

Maar het was oktober. Mijn ouders namen samen het boekje door. Er waren drie huisjes op de wadden. Twee op Texel en de derde stond op Ameland. Maar die laatste was met een waterpomp en dat vonden mijn ouders toch iets te primitief en onpraktisch. Het huisje op Texel nabij de Koog was favoriet bij ons thuis. Dit vakantiestekje scoorde echter ook hoog bij veel andere collega’s van mijn moeder. Eén keer geweest, bleken ze verkocht. En dat was een spijtige bijkomstigheid, want dat verkleinde onze kansen om uitgeloot te worden. En wij wilden die geweldige Texelervaring ook wel eens meemaken!   

Het was augustus 1980 of 1981 schat ik in. Zomervakantie op Texel. Eindelijk naar het eiland. Naar “the place to be”: het huussie van Hannes. Het voelde alsof een droom uit kwam. We vertrokken met z’n vijven, want pake en beppe gingen ook altijd mee. Wat verder meeging was veel te veel bagage. Die oudjes namen werkelijk hun hele garderobe mee. Wat ook zeker meeging op vakantie: de magische schudemmer van mijn moeder. Zo’n tupperware geval. Ideaal voor kleine wasjes zei ze altijd. Ik zag de meerwaarde ten opzichte van een gewone emmer met biotex niet echt. Het scheen het deksel te zijn, wat de ultieme mogelijkheid bood om krachtig te kunnen schudden. Resultaat: een perfect schone was. Ik vond het goed. Ik had me ook neergelegd bij het bestaan van de zogenaamde tupperware slacentrifuge. Ook zo’n product die wat mij betrof in de categorie iets te ver doorgeschoten, en veel te dure, tupperware artikelen viel.  

Het vakantie- en waddengevoel begint voor mij, en ik denk eerlijk gezegd voor velen, op het dek van de veerboot. De zwoele zeebries die je haren doet wapperen (als je haar hebt J) en je zachtjes streelt over je wangen. De krijsende meeuwen die je vriendelijk begroeten en vrolijk meevliegen tijdens de tocht. En niet te vergeten, alle vrolijke medevakantiegangers aan boord. Iedereen is blij.  De vakantie is begonnen.

Mijn eerste ontmoeting met het huussie van Hannes is een herinnering die voor eeuwig bij me blijft. Na een veel te lange zoektocht op Texel, stonden we uiteindelijk met onze signaaloranje Opel Kadett op de Ruyslaan nabij de Koog. Voor een oud hek, met daar achter een prachtig groot erf en daarop een wit huisje. Een huisje met scheuren in de voorgevel, die waren dichtgesmeerd met een dikke grijze plamuurlaag. Het zag er triest en een beetje zielig uit. En eerlijk gezegd was het een erg lelijk huis om te zien. Een conclusie werd, zonder veel nader onderzoek, snel getrokken. Dit kon het huisje niet zijn en we wilden ook helemaal niet dat dit het was. Gauw verder op zoek naar onze droomlocatie. Maar mijn moeder wilde deze optie voor 100% uitsluiten en stapte het erf op. Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat we allemaal een beetje wit wegtrokken en slikten, toen ze ons wenkte en daarmee duidelijk het signaal gaf dat dit dé locatie was. Het zouden twee lange weken worden, met zo te zien een continue risico op mogelijk instortingsgevaar van ons tijdelijke verblijf.

Het vakantiehuisje bleek een prachtig voorbeeld te zijn van het feit dat je nooit moet oordelen op basis van een eerste indruk. Want wat hebben we genoten. De privacy die het grote erf rondom het huis ons bood, de bramenstruiken achter het huis en de vreugde die we ondervonden van alle dieren die onze tuin bezochten. En eenmaal binnen straalde het huis één en al gezelligheid uit. Een knus, warm huis met een prachtige zolder. Helemaal voor mij alleen. Wat een luxe en wat een mooi uitzicht vanuit mijn zolderkamer. Ik voelde mij als een prinses in haar eigen torentje.

We hadden mooi waddenweer. Het huis bleek een prachtig uitvalsbasis om het mooie Texel te ontdekken. Prachtige duinwandelingen die ons brachten bij schone stranden en een heerlijke zee. De dennenbossen waren vlakbij, het bezoekerscentrum Ecomare, maar ook de winkels en de terrasjes in de Koog. Op de fiets bezochten we mooie dorpjes als Oudeschild en Cocksdorp en we maakten kennis met de meer dan vriendelijke eilandbewoners, met hun fijne open karakter. Mijn eerste ontmoeting met Texel was een fijne ervaring en het zou zeker niet de laatste zijn. Mijn liefde voor Texel en de wadden was geboren.  

Meer foto's van Texel: http://www.flickr.com/photos/67866414@N07/sets/72157629286016523/