Afgelopen woensdagmiddag, langs de Cleveringsluizen, bestemming Lauwersoog. Op zoek naar de Boschwad, die in de buurt van de droogdok moet liggen. Een motorschip gebouwd in 1921 in Alphen aan de Rijn en sinds 1932 te zien is in het waddengebied. Eerst als vrachtschip, maar in 1975 omgebouwd tot een passagiersschip voor het wad. De schipper verzorgt tegenwoordig excursies naar onder meer Schiermonnikoog, Engelsmanplaat en Rottumeroog.
Het is niet mijn eerste keer in Lauwersoog, dus ik heb de ligplaats van de Boschwad snel gevonden. De schipper en een vaste vrijwilligster heten mij welkom. Op de boot tref ik verder een oudere man met zijn vrouw aan. Ze wonen in Medemblik en logeren een paar dagen in Moddergat. Bij een geweldige Bed & Breakfast vertellen ze. Alles is werkelijk perfect voor elkaar. En natuurlijk de heerlijke verse vis in Lauwersoog. Ook zo’n aanrader. Ja, ze komen zeker terug.
 |
| Veerboot Rottum, Schiermonnikoog |
Het wachten is op de andere passagiers, maar al snel zien we een groepje mannen richting de boot lopen. We helpen ze één voor één aan boord. Er is toch een vrouw bij. Met rode pumps aan. Ik merk dat ik haar onbewust extra stevig beet pak, als ze met deze weinig praktische schoenen op de gladde reling staat. Een gevaarlijke combinatie. Maar alles gaat goed. Het blijken aardappeltelers uit de buurt van Emmen. Ze vertellen mij dat ze zich bezig houden met het kweken van een nog zetmeelrijker ras. Een leerzaam bezoek aan een collega- aardappelteeltbedrijf hebben ze reeds achter de rug en nu zijn ze klaar voor een mooie vaartocht naar Engelsmanplaat. Het weer is goed: een fijn zonnetje en een heerlijk briesje. Mooi wadweer.
 |
| KNRM, Wad Ameland-Schiermonnikoog |
Van een afstandje kijk ik nog even naar dit Drentse gezelschap dat op het bovendek is gaan zitten. Ik glimlach. De oudere vrouw kijkt mij even aan en denkt vermoedelijk hetzelfde. Want, ik zal zeker niet ontkennen dat ik een lichte Friese tongval heb, maar een aantal van deze aardappelboeren zijn werkelijk niet te verstaan. Kortom, er dreigt zo’n situatie te ontstaan waarbij licht knikken en vriendelijk lachen dé geschikte communicatietechniek lijkt om in te zetten, indien nodig. Het grote nadeel van deze methode is dat er onvermijdelijk zo’n moment komt waarop ze je vragend aankijken en je toch echt iets moet gaan zeggen. En een logisch antwoord wordt verwacht. Een uitdaging schatte ik in. Maar gelukkig houdt het oudere stel mij redelijk aan de praat, is de groep vooral druk met elkaar of met het krijgen van persoonlijke aandacht van de enige dame in de groep. Ook helpt het door alleen oogcontact te zoeken met degenen die ik wel kan verstaan.
 |
| Zandzuiger Vertrouwen, Zoutkamp |
Er is genoeg te zien in de haven van Lauwersoog en op het mooie wad. De garnalenkotters, de visrestaurants en ik zie De Monnik, wachtend op een volgende vaartocht richting het mooie eiland Schiermonnikoog. De andere veerboot van Wagenborg, de Rottum, komen we onderweg tegen. Terugkerend van het eiland en met het vertrouwde beeld van vrolijk zwaaiende passagiers aan boord. Verder veel andere schepen, waaronder de zandzuiger “Vertrouwen” en een boot van de KNRM, die ons met hoge snelheid voorbij schiet.
Op de diverse zandbanken liggen veel zeehonden, heerlijk genietend van de rust op het wad. Grijze zeehonden, gewone en ook een aantal jonge robben. En geef ze ongelijk. Het gebied tussen Ameland en Schiermonnikoog is een ideaal stukje wad voor hen. De schipper vertelt dat er momenteel op Simonszand ook erg veel zeehonden te vinden zijn.
 |
| Zeehonden, wad onder Schiermonnikoog |
We varen verder. In de verte zie ik het alom bekende vogelwachtershuisje van Engelsmanplaat aan de horizon verschijnen en ook het baken komt in beeld. Een prachtig plaatje. Ik ben enthousiast en kan bijna niet wachten om over het wad richting Engelsmanplaat te lopen. Een zandplaat van iets minder dan een vierkante kilometer. Ik weet en besef nu zeker dat dit een belangrijke broed- en rustplek voor vogels moet zijn en een fijne stek voor zeehonden. Van belang voor vogels als visdiefjes, Noordse sterns, grote sterns, dwergsterns, bontbekplevieren en rosse grutto’s. Een plaat die sinds 1973 in beheer is van Staatsbosbeheer en vanaf 1991 vrij toegankelijk. En een aantrekkelijke bestemming voor ondermeer wadlopers.
Ik wil graag de vrijwilligers ontmoeten, die in de periode van mei tot en met augustus verblijven in het vogelwachtershuisje en “waken’’ over Engelsmanplaat. Die de drukte op en rondom de plaat in de gaten houden, vogels tellen en voorlichting geven of gewoon een praatje maken met bezoekers. Die vertellen hoe uniek het waddengebied is en het belang benadrukken van rust voor de vogels en andere dieren die er leven. Van een ontmoeting komt het deze dag echter niet. De schipper is bang dat hij vastloopt met de Boschwad. Na een paar verwoede pogingen, wordt de actie gestaakt. We kunnen niet van boord. Wie weet een andere keer.
Maar ook zonder voetstappen op Engelsmanplaat zie ik terug op een mooie middag in juni.
 |
| Vogelwachtershuisje, Engelsmanplaat |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten