Dagje Ameland

In de veerboot terug naar het vaste land. Terugkijkend op een mooie dag op het wad. Travel light, dus ik had weinig meegenomen in mijn rugzak en er voor gekozen om een kleine fotocamera mee te nemen. Wel zo handig, maar de mooie momenten worden toch anders vastgelegd. Een volgende keer toch maar weer iets minder ''light", want het gemis van het goed vastleggen van die momenten weegt achteraf toch zwaarder.  
Vandaag heb ik vooral veel vogels gezien. Dat zou mijn eerste reactie zijn als ik terugkijk op deze mooie dag in april. En geweldig waddenweer. Er waren veel brandganzen en rotganzen in de weilanden. Een paar pluizige ganzenjongen liepen achter hun ouders aan. Ik zag maar een enkele kievit en grutto. Hazen renden vrolijk rond. De lucht was prachtig blauw, versierd met parelwitte wolken. Zo nu en dan vloog een grote zwarte zwerm ganzen door de lucht om vervolgens verderop in het weiland weer neer te strijken. Het maakt het geheel tot een prachtig, dynamisch schilderij.

Het was heerlijk rustig op het strand. Ik stopte een Japanse oester in mijn tas voor de kinderen. Lopend richting de duinen naar een plek met enorm veel meeuwen. Ontelbaar veel eigenlijk. Zilvermeeuwen, maar ook mantelmeeuwen zweefden boven mijn hoofd. Ze krijsten hard en schel.  Het geluid associeer je direct met een eiland, met het strand, de zee en het wad. Ik ga op een duin zitten en sluit mijn ogen. Ik hoor alleen het geschreeuw van de meeuwen. De wind speelt met het zand van de duinen en blaast zacht wat zandkorrels in mijn gezicht. Het ultieme eilandgevoel. Als ik mijn ogen weer open doe, zie ik een klein bruin vogeltje met snelle, korte bewegingen van de vleugels. Een leeuwerik. Ik zie een tweede vrolijk rondvliegen, maar ik word plotseling afgeleid door iets hoger in de lucht. Een groep eidereenden vliegt voorbij. Wat een schitterend gezicht is dat en zo dichtbij. Indrukwekkend. Ik merk dat ik ze in de lucht sierlijker vind dan wanneer ik ze soms in zee zie “dobberen”. Maar het blijft vooral een prachtige vogel, met schitterende kleuren.   

In duinen treffen we een paar andere eenden, zeker niet minder kleurrijk dan de eidereend. Een  vijftal bergeenden zitten bij elkaar. Allemaal mannetjes zie ik door de verrekijker. Van verschillende kanten komen meer bergeenden richting dit groepje lopen. Het lijkt wel een soort meet & greet in de duinen. Maar hoewel het aantal groeit, het blijven voornamelijk mannetjes. De meeste vrouwtjes zitten in de konijnenholen krijg ik te horen. En dat was eerlijk gezegd nieuw voor mij. Iets wat ik vanaf deze dag zeker zal onthouden over bergeenden. Weer iets geleerd.

Ik zit op de veerboot. Een onbekende man kijkt mij aan als ik terug kom van het dek. "We waren je al kwijt, maar je was natuurlijk foto’s aan het maken". Ik knik. Hij vertelt mij vervolgens dat hij en zijn collega vanwege hun werk op Ameland waren en wil graag weten of ik er op vakantie was geweest. Hij lacht wanneer ik hem zeg dat het een dagtripje was. ''Tja, dat begrijp ik wel. Ik zou ook niet weten wat iemand op vakantie moet op die waddeneilanden. Ja, als je van strand houdt, maar zeker niet iets om een week of nog langer te verblijven. Je zou je toch enorm vervelen lijkt mij". Ik glimlach om deze reactie en denk: gelukkig zijn we niet allemaal gelijk.