zaterdag 23 juni 2012

Over zandplaten, aardappelen, zeehonden, wadvogels en rode pumps

Afgelopen woensdagmiddag, langs de Cleveringsluizen, bestemming Lauwersoog. Op zoek naar de Boschwad, die in de buurt van de droogdok moet liggen. Een motorschip gebouwd in 1921 in Alphen aan de Rijn en sinds 1932 te zien is in het waddengebied. Eerst als vrachtschip, maar in 1975 omgebouwd tot een passagiersschip voor het wad. De schipper verzorgt tegenwoordig excursies naar onder meer Schiermonnikoog, Engelsmanplaat en Rottumeroog. 

Het is niet mijn eerste keer in Lauwersoog, dus ik heb de ligplaats van de Boschwad snel gevonden. De schipper en een vaste vrijwilligster heten mij welkom. Op de boot tref ik verder een oudere man met zijn vrouw aan. Ze wonen in Medemblik en logeren een paar dagen in Moddergat. Bij een geweldige Bed & Breakfast vertellen ze. Alles is werkelijk perfect voor elkaar. En natuurlijk de heerlijke verse vis in Lauwersoog. Ook zo’n aanrader. Ja, ze komen zeker terug.

Veerboot Rottum, Schiermonnikoog

Het wachten is op de andere passagiers, maar al snel zien we een groepje mannen richting de boot lopen. We helpen ze één voor één aan boord. Er is toch een vrouw bij. Met rode pumps aan. Ik merk dat ik haar onbewust extra stevig beet pak, als ze met deze weinig praktische schoenen op de gladde reling staat. Een gevaarlijke combinatie. Maar alles gaat goed. Het blijken aardappeltelers uit de buurt van Emmen. Ze vertellen mij dat ze zich bezig houden met het kweken van een nog zetmeelrijker ras. Een leerzaam bezoek aan een collega- aardappelteeltbedrijf hebben ze reeds achter de rug en nu zijn ze klaar voor een mooie vaartocht naar  Engelsmanplaat. Het weer is goed: een fijn zonnetje en een heerlijk briesje. Mooi wadweer.

KNRM, Wad Ameland-Schiermonnikoog

Van een afstandje kijk ik nog even naar dit Drentse gezelschap dat op het bovendek is gaan zitten. Ik glimlach. De oudere vrouw kijkt mij even aan en denkt vermoedelijk hetzelfde. Want, ik zal zeker niet ontkennen dat ik een lichte Friese tongval heb, maar een aantal van deze aardappelboeren zijn werkelijk niet te verstaan. Kortom, er dreigt zo’n situatie te ontstaan waarbij licht knikken en vriendelijk lachen dé geschikte communicatietechniek lijkt om in te zetten, indien nodig. Het grote nadeel van deze methode is dat er onvermijdelijk zo’n moment komt waarop ze je vragend aankijken en je toch echt iets moet gaan zeggen. En een logisch antwoord wordt verwacht. Een uitdaging schatte ik in. Maar gelukkig houdt het oudere stel mij redelijk aan de praat, is de groep vooral druk met elkaar of met het krijgen van persoonlijke aandacht van de enige dame in de groep. Ook helpt het door alleen oogcontact te zoeken met degenen die ik wel kan verstaan.


Zandzuiger Vertrouwen, Zoutkamp

Er is genoeg te zien in de haven van Lauwersoog en op het mooie wad. De garnalenkotters, de visrestaurants en ik zie De Monnik, wachtend op een volgende vaartocht richting het mooie eiland Schiermonnikoog. De andere veerboot van Wagenborg, de Rottum, komen we onderweg tegen. Terugkerend van het eiland en met het vertrouwde beeld van vrolijk zwaaiende passagiers aan boord. Verder veel andere schepen, waaronder de zandzuiger “Vertrouwen” en een boot van de KNRM, die ons met hoge snelheid voorbij schiet.

Op de diverse zandbanken liggen veel zeehonden, heerlijk genietend van de rust op het wad. Grijze zeehonden, gewone en ook een aantal jonge robben. En geef ze ongelijk. Het gebied tussen Ameland en Schiermonnikoog is een ideaal stukje wad voor hen. De schipper vertelt dat er momenteel op Simonszand ook erg veel zeehonden te vinden zijn.


Zeehonden, wad onder Schiermonnikoog

We varen verder. In de verte zie ik het alom bekende vogelwachtershuisje van Engelsmanplaat aan de horizon verschijnen en ook het baken komt in beeld. Een prachtig plaatje. Ik ben enthousiast en kan bijna niet wachten om over het wad richting Engelsmanplaat te lopen. Een zandplaat van iets minder dan een vierkante kilometer. Ik weet en besef nu zeker dat dit een belangrijke broed- en rustplek voor vogels moet zijn en een fijne stek voor zeehonden. Van belang voor vogels als visdiefjes, Noordse sterns, grote sterns, dwergsterns, bontbekplevieren en rosse grutto’s. Een plaat die sinds 1973 in beheer is van Staatsbosbeheer en vanaf 1991 vrij toegankelijk. En een aantrekkelijke bestemming voor ondermeer wadlopers. 

Ik wil graag de vrijwilligers ontmoeten, die in de periode van mei tot en met augustus verblijven in het vogelwachtershuisje en “waken’’ over Engelsmanplaat. Die de drukte op en rondom de plaat in de gaten houden, vogels tellen en voorlichting geven of gewoon een praatje maken met bezoekers. Die vertellen hoe uniek het waddengebied is en het belang benadrukken van rust voor de vogels en andere dieren die er leven. Van een ontmoeting komt het deze dag echter niet. De schipper is bang dat hij vastloopt met de Boschwad. Na een paar verwoede pogingen, wordt de actie gestaakt. We kunnen niet van boord. Wie weet een andere keer.

Maar ook zonder voetstappen op Engelsmanplaat zie ik terug op een mooie middag in juni.

Vogelwachtershuisje, Engelsmanplaat

dinsdag 19 juni 2012

Engelsmanplaat (Fr: de Kalkman)

Morgenmiddag staat onverwachts wat extra's op het programma en zeker iets om mij op te verheugen. Het wad op tussen Ameland en Schiermonnikoog, met een schipper vanaf Lauwersoog richting Engelsmanplaat.

Hopelijk morgen mooi licht om waddenfoto's maken. Ach, dat zal vast en zeker lukken. In ieder geval een korte broek, oude schoenen en het fototoestel mee in de rugzak. De gemaakte foto's en het bijbehorende verhaal volgen snel.

Meer over Engelsmanplaat? 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Engelsmanplaat

Wad tussen Ameland en Schiermonnikoog
foto: www.wadkanovaren.nl

Foto: www.wadvaarders.nl

zaterdag 9 juni 2012

Poppeslokje bij Ameland in Zicht

Gisteren was ik op uitnodiging bij het poppeslokje van Ameland in Zicht. Een nieuwe glossy van, voor en over Ameland. Initiatiefnemer is Henk Huizinga van Restaurant het Baken en ook eigenaar van het nieuwe restaurant Boerenbont. Een gezellige middag en geweldig om een aantal mensen eindelijk persoonlijk te ontmoeten. De mensen achter een mailtje, website, blog of profielfoto van twitter. En wat een fijne warme club. Heerlijk.

Terug op de boot heb ik tijd om rustig door de glossy heen te bladeren. De eerste signalen die we tijdens de presentatie hoorden waren positief en enthousiast. Nieuwe ideeën en tips voor een volgende editie werden al gedeeld. Inspiratie genoeg. Henk was zichtbaar blij en ontspannen, maar zelf heb ik het idee dat hij en zijn gezin dit weekend pas werkelijk beseffen dat er een kindje is geboren.    

Ik kan ook niet anders zeggen dan dat het een prachtig blad is geworden met veel Ameland beleving. De mooie foto’s van Jantina Scheltema en een scherp oog voor vormgeving van Mark Kiewiet geven het blad zeker een glossy uitstraling. De verhalen zijn mooi en tijdloos. Mijn complimenten, ook gezien het tijdsbestek waarin één en ander is gegaan. Een staaltje topsport van deze Ameland in Zicht- crew. 

De vraag die mij vooral werd gesteld gistermiddag was: ‘’ Ben jij ook betrokken geweest bij het magazine of ben je familie?’’. Enthousiast over dit initiatief had ik een aantal weken geleden aangeboden iets voor Ameland in Zicht te betekenen. En dat werd positief ontvangen. Gisteren kreeg ik zelf het eindresultaat onder ogen. Drie stukken van mij in blogstijl geschreven, vanuit eilandgevoel. De crew bleek enthousiast en ik hoop de lezers ook.  

Schrijven deed ik al langere tijd. Nu vooral in blogvorm en het schrijven van uitéénlopende teksten voor websites. Dit doe ik vanuit mijn eigen bedrijf. Maar eerder als redacteur van o.a. het ledenblad Dichterbij van de Rabobank en mijn rol als webbeheerder van het intranet en de lokale website van deze bank. Artikelen over inspirerende ideeën, regionale initiatieven, lokale ondernemers, financiële zaken, maatschappelijk verantwoord ondernemen en evenementen. Echt super om te doen.  

Regelmatige bezoeker van de Waddeneilanden was ik al. Vooral Texel, Terschelling en Ameland. Je kan wel zeggen dat ik een warm hart heb voor de wadden en heel eerlijk gezegd ben ik gewoon verslaafd.  Maar ok, er zijn ergere verslavingen toch? Sinds februari 2011 heb ik mijn gevoel en hart gevolgd en besloten ook mijn werk te koppelen aan dit prachtige natuurgebied. Weg uit de commerciële wereld en de natuursector in.  Dat geeft even onzekerheid, maar ik heb er geen moment spijt. Fijn dat de kans zich aanbood. Een hele andere wereld instappen is verfrissend en geeft nieuwe energie. Werken voor het wad, met een groen hart, maar met een commerciële achtergrond. Met mijn persoonlijke drive om te verbinden en de wens om mijn liefde voor het wad door te mogen geven. De schoonheid, de kracht, de kwetsbaarheid van het gebied en natuurlijk de ontmoetingen met prachtige mensen met mooie duurzame en lokale initiatieven.    

Ik ben blij met mijn eerste bijdrage in de Ameland in Zicht. Leuk om te doen en wie weet vaker. Bedankt crew, bedankt Henk. En vooral fijn om zoveel mooie nieuwe mensen te leren kennen. Tot ziens Ameland!

Voor meer informatie over Ameland in Zicht. Ga naar:
www.amelandinzicht.nl